کد مطلب:30616 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:17

گنجینه پرسمان » اعتقادات

منظور از خويشاوندان و نزديكان كه قطع رحم با آنها جايز نيست، چه كساني هستند؟

ارحام به معناي وسيع ، كليه افرادي را كه در يك نسب و ريشه باهم شاركت و پيوند دارند و به اصطلاح هم خون هسستند، شامل ميشود.

علاوه بر اين كه پدر و مادر، برادر و خواهر، پدر بزرگ و مادر بزرگ، دايي و خاله، عمو و عمه جزء ارحام درجه يك محسوب ميشوند، افراد ديگري نظير فرزندان آنها با هر چند واسطه نيز جزء ارحام به حساب ميآيند.

برادر زاده، خواهر زاده، پسر عمو، پسر خاله، پسر عمه، پسر دايي، دختر عمو، دختر خاله و... نيز فرزندان آنها را ارحام انسان هستند، زيرا منشأ آنها به يك ريشه بر ميگردد. رحم در اصطلاح به ريشه و اصل گويند.

اكنون كه معناي خويشاوند و رحم روشن شد، خوب است درباره اهميت ارتباط با ارحام از منظر شرع و دين توضيح كوتاهي داده شود.

قرآن ميفرمايد: از خدا بترسيد كه وقتي چيزي از يكديگر ميخواهيد، نا م او را ميبريد. از خويشاوندان خود مبريد، زيرا خداوند مراقب شما است.(1)

امام رضا(ع) فرمود:چه بسا مردي ه تنها سه سال از عمرش باقي مانده است اما به خاطر صله رحم خداوند آن باقي مانده را سي سال ميكند و خدا آن چه را كه ميخواهد، انجام دهد. (2)

امام صدق (ع) ميفرمود كه پيامبر(ص) ميفرمايد: صله رحم عمر را زياد ميكند و فقر و پريشاني را از بين ميبرد.(3)

ذكر دو روايت براي فردي كه قاطع رحم است:

1 - مردي از رسول خدا(ص) سؤال كرد: مبغوضترين عمل در پيشگاه خداوند چيست؟ فرمود: شرك به خدا، گفت پس از شرك به خدا؟ فرمود: قطع رحم.(4)

2 - رسول خدا(ص) فرمود: سه گروهند كه داخل بهشت نميشوند: شراب خواران، ساحران و قطع كنندگان رحم.

خويشاونداني كه قطع رحم با آنها جايز نيست:

چون در دين مقدس اسلام معناي خاصي براي رحم ذكر نشده، مراد معناي عرفي ميباشد كه عبارت از مطلق خويشاوندان است. الببته سبب خويشاوندي هر مقدار كمتر و خويشاوند نزديكتر باشد، حكم و دستور به صله رحم شديدتر و قويتر ميشود. شهيد ثاني اين معناي عرفي را كه بار رحم ذكر شده به اكثر فقها نسبت داده است.(5)

پيامبر گرامي(ص) فرمود: صله رحم گن گر چه با جرعهاي آب باشد، و بهترين راه براي خدمت خويشان و نزديكان اين است كه آنان را اذيت نكني و به آنها آزار نرساني. نيز فرمود: بين خود و خويشانتان تجديد محبت كنيد، اگر چه با سلام كردن باشد.(6)

پي نوشتها:

1 - نساء (4) آيه 1.

2 - اصول كافي، ج ص، ص 150، حديث 3.

3 - بحار الانوار، ج 71، ص 88، حديث 2.

4 - مهدوي كني، اخلاق عملي، ص 548.

5 - آيت اللَّه دستغيب، گناهان كبيره، ج 1، ص 148.

6 - مهدوي كني، اخلاق عملي، ص 549.